Powiem tak. Książki, to ja wciągam nosem. Kończę jedną i zaraz zaczynam drugą. W moim nudnym życiu, przynajmniej książki wciągają mnie w inny świat. I jeśli miałabym powiedzieć co jest moim uzależnieniem, to odparłabym bez zastanowienia - czytanie. Statystyczny Polak podobno nie czyta, ale te książki naprawdę się sprzedają, ktoś je kupuje i wydaje mi się, że nie tylko po to, żeby stały na półce i zdobiły ścianę. A teraz tak z ręką na sercu, przyznajcie, ile w zeszłym roku przeczytaliście książek? Ja nie pamiętam, straciłam rachubę. Wiem, że od początku roku pochłonęłam 8 lektur, chociaż pewnie gdyby nie fejsbuk i to, że udostępniam tam co czytam, też już bym pewnie nie wiedziała ;) Przejdźmy do bohaterów dzisiejszego pieprzenia.


"W domu" Harlana Cobena
Jeśli ktoś z Was zaczął czytać serię z Myronem Bolitarem, to będzie zachwycony, że wyszła kolejna część z tym oto Panem. Jest to już 11 tom z serii o byłym, kontuzjowanym zawodniku koszykówki i jego obrzydliwie bogatym przyjacielu Winie. Serię te zaczęłam czytać mając jakieś 18 czy 19 lat i było ogrom momentów, kiedy siedziałam zalana łzami, albo miałam gęsią skórkę. Coben wie, w które struny uderzyć w czytelniku.
"W domu" jest zdecydowanie jedną z nich. A mianowicie 10 lat temu ginie dwójka bogatych gówniarzy. Przez ten piekielnie długi okres nie ma po nich śladu, do dnia, kiedy to jeden z nich, już jako nastolatek odnajduje się. I pytanie, co się z nim działo przez te 10 lat, w jaki sposób został porwany i w ogóle o co kaman.
Brzmi kusząco, bo jak w książkach przewijają się dzieci, to zawsze jest ciekawie. Coben trzyma w napięciu, rzuca błyskotliwymi dialogami i zwrotami akcji. Zakończenie jest ciekawe, choć momentami przewidywalne. Choć ja w przypadku Cobena nie potrafię być obiektywna, zżywam się z bohaterami i każda kolejna część z tą dwójką popaparańców będzie mi się podobała. Mimo to uważam, że wato po nią sięgnąć, jeśli tylko macie przeczytane wcześniejsze tomy. Nie, żeby to wykluczało całkowicie przeczytanie 11 tomu, jeśli nie macie przeczytanych poprzednich, ale lepiej trwać z bohaterami od początku, niż zaczynać od dupy strony.

"Na skraju załamania" B.A. Paris
Jak czytaliście "Za zamkniętymi drzwiami" to, to jest ta sama laska. Chociaż sądząc po roczniku może już nie taka młoda, mniejsza. Myśląc o tamtej książce mój mózg krzyczy "zajebista!". Z tą mam bardzo, bardzo podobnie.
Książka generalnie jest o tym, że typiara mija w nocy, w lesie i w burzy samochód, stoi bez żanych oznak, że potrzebuje pomocy, więc ta jedzie dalej. Na następny dzień dowiaduje się, że ta w samochodzie została zamordowana i dręczą bohaterkę wyrzuty sumienia. Później jej trochę odpierdala i żeby poznać co dalej najlepiej te książkę sobie przeczytać!
Powiem tak, osobiście skróciłam bym te książkę o dobre 50 stron. Momentami ta cała Cass (główna postać) wkurwia tym swoim marazmem i ma się ochotę nią potrząsnąć! Mimo to, nie można autorce odmówić tego, że doskonale kreuje postaci. I razem z bohaterką przeżywamy jej niepokój, zastanawiając się komu tak naprawdę można zaufać.
Zakończenie doskonałe, totalnie nieprzewidywalne i ja czuje się zachwycona zaistniałą intrygą.
Chętnie przeczytam coś, co jeszcze napisze autorka i mam nadzieję, że będzie nieco odbiegało od tych dwóch historii zniszczonych psychicznie i emocjonalnie kobiet.

Kolejne 4 pozycje mam już zamówione. W tempie, w którym czytam książki powinnam w przeciągu kilku lat zbankrutować. Cóż, przynajmniej będę szczęśliwą posiadaczką książek xD coś za coś.
PS. Nie miałam czasu na umycie okien dla Jezuska, bo byłam zajęta czytaniem, myślicie, że pójdę
za to do piekła?



Pozdrowienia i mokrego poniedziałku. Albo nie, bo jeszcze nie wiem kiedy opublikuje ten post.

Miło jest nie mieć gorączki, serio. Wracam dopiero z zaświatów. Od poniedziałku miałam ciągle temperaturę powyżej 37,5. Koszmar kurwa, koszmar. I wiecie co robiłam przez ten czas? Nic. Nie byłam w stanie. Obejrzałam trochę beznadziejnych filmów, chociaż nie, jeden był nawet spoko, Sally, z Tomem Hanksem, o pilocie, który lądował awaryjnie na rzece Hudson, ten jest godny polecenia. No i byczka Fernando obejrzałam, też fajna bajka. A nie, był jeszcze Doktor Strange, Benedict Cumberbatch to takie ciacho! Zerknijcie. A tak to przespałam ten czas, albo przeleżałam. Nawet jeść mi się nie chciało, bo nic a nic nie czułam zapachu i smaku. Współczuje wszystkim, którzy jeszcze się męczą z tym wirusem, bo mnie położył na dechy.
Wczoraj też zaczęłam oglądać Black Mirror. Pierwszy odcinek, gdzie facet rucha świnie dość specyficzny, ale później się rozkręca, obiecuje :D
Dzisiaj jest za to tak ładnie i tak miło mi na sercu, że jestem już zdrowa, że postanowiłam świętować to makijażem i Karmi xD jak zwykle nie jestem w stu procentach zadowolona z tego co zmalowałam i z samych zdjęć też nie do końca nie, ale i dont care.

Jeśli istnieje zimowa chandra, to ja ją mam, więc jakby nic mądrego więcej nie napisze.








Dobrego dnia!

Z założenia makijaż ten miał mieć całką inną nazwę, ale to co mam na ustach wygląda jakbym leżała tydzień w wodzie i to martwa. Odcień Stone- podobno, bo z kamieniem nie ma to wiele wspólnego, a zastyga na jakiś dziwny fiolet, choć w opakowaniu wydaje się być piękny. Chciałam dać tej pomadce jeszcze jedną szansę, ale nie, jest do dupy i nie będę jej używać. Ostatnio w ogóle coś mi nie idzie i mam wrażenie, że wszystko wychodzi mi dokładnie tak samo. Muszę coś zmienić! I najlepiej mieć więcej wolnego na takie cuda.

Zorientowałam się wreszcie od czego tak zajebiście szczypią mnie oczy podczas malowania, otóż po bazie z Too Faced! Nigdy wcześniej mi tego nie robiła, więc uznałam, że jestem nieogarem i nie zauważyłam, że straciła swoją ważność. Poszła do kosza, czas na wybranie nowej bazy.

A, podcięłam trochę włosy, czuje się z tym lepiej, ale żeby za podcięcie końcówek wciąć 60 zł to jakaś kurwa paranoja. Czaje, że umyto mi łeb, wysuszono i wyprostowano, ale mimo wszystko to kupę kasy! Dobra, tak tylko chciałam się wyżalić.





Miłej niedzieli!

Nie do końca jestem zadowolona z tego makijażu, coś mi dzisiaj nic nie wychodziło. To błyszczące gówno z Inglota nie chciało się uchwycić na zdjęciach i tylko się wkurzałam. Podkład też nie chciał współpracować i mam wrażenie, że wyłażą mi pomarańczowe plamy. Brwi też są jakieś inne niż zwykle. W ogóle, to zaczyna mnie boleć głowa. Pierdole, idę to zmyć. Ale wstawię jeszcze to, co w miarę udało mi się złapać i nie wygląda tak tragicznie.